بررسی اثرات آنتی اکسیدانی آسکوربیک اسید (ویتامین C) و پروبیوتیک‌ها در بهبود مقاومت و ایمنی آبزیان تحت شرایط آزمایشگاهی و پرورشی

از سال­ها پیش تجویزهای دارویی زیادی برای درمان آلودگی­ های مختلف ماهیان خصوصا آلودگی­ های باکتریایی صورت گرفته است، اما با این حال مواجهه با موضوع مقاومت باکتری ها در مقابل آنتی ­بیوتیک ­ها و تجمع این مواد در بدن ماهیان پرورشی و همچنین اثرات آلایندگی این داروها بر محیط زیست از مهم­ترین مشکلات استفاده از این مواد دارویی در پرورش ماهی و دیگر آبزیان بوده است. وجود ویتامین ­ها، به عنوان یکی از بخش­ های اصلی تشکیل دهنده خوراک، در جیره غذایی برای بقا، رشد و تولید مثل طبیعی حیوانات ضروری است. در جیره غذایی ماهی و میگو هم 11 نوع ویتامین محلول در آب و 11 نوع ویتامین محلول در چربی بکار می رود. ویتامین C یکی از ویتامین­ های حساس بوده و به­ عنوان یک آنتی اکسیدان قوی در حفاظت سلول­ ها در برابر آسیب اکسایش نقش مهمی را بازی می ­کند، ویتامین C به­ عنوان سد دفاعی در مقابل عوامل اکسیدکننده نظیر گروه ­های آزاد اکسیژن عمل کرده و از طریق به دام انداختن رادیکال­ های آزاد باعث جمع ­آوری و حذف آن­ها از محیط عمل سلول­ ها می ­شود. استفاده از پروبیوتیک ­ها در واقع تکنولوژی جدید آبزی پروری همگام با محیط زیست به شمار می­ روند. با استفاده از این مواد هم می­ توان تولید را افزایش داد، هم کیفیت آب را اصلاح کرد و هم اینکه می­ توان آن­ها را به عنوان مبارزه بیولوژیک مد نظر قرار داد. یکی دیگر از راه­ های پیشگیرانه در زمینه مدیریت بهداشتی مزارع پرورش ماهی استفاده از محرک­ های طبیعی و غیرزنده سیستم ایمنی است. براساس مطالعات صورت گرفته می­ توان نتیجه گرفت که افزودن پروبیوتیک می ­تواند سبب بهبود شاخص ­های رشد و پاسخ ­های ایمنی آبزیان گردد.